Mistrzostwa Świata za nami więc przydałoby się parę słów podsumowania.
Trójki zaczęły się na męczarni czyli 3 gry na smarowaniu krótkim. Tak jak wspominałem w poprzedniej relacji nie potrafiłem się tutaj odnaleźć. Może po pierwszej grze nie było tego widać bo końcówka była dość dobra i stabilna co dawało szersze pole do manewru. Natomiast następne 2 gry to już totalna żenada w moim wykonaniu czyli powrót do wyników około 150 pkt.
Smarowanie Medium na którym czułem i czuje się w miarę dobrze przeszło moje wszelkie oczekiwania. Wynik 684 z 3 gier ( średnia 228 ) to naprawdę dobry wynik. Tego dnia tylko 34 osoby z całego świata przebiły tę sumę. Grało mi się naprawdę znakomicie. Dokładnie wiedziałem gdzie powinienem rzucić i tam też trafiałem. Pomagała mi mocno kula Taboo Jet Black firmy Hammer.
„Moja Trójka” uplasowała się na 58 miejscu na 72 możliwe.
Teamy to już troszeczkę inna bajka. Nigdy nie lubiłem grać w tak liczebnych drużynach bo oczekiwanie na rzut około 5 minut jest bardzo męczące. Ciężko także utrzymać ciepłotę i elastyczność mięśni przy tak długich przerwach (Jestem młody i niecierpliwy). Bardzo trudne jest także budować napięcie i dobrą atmosferę w drużynie gdzie niestety wyniki nie są zbyt wysokie…
Krótkie smarowanie o dziwo nie sprawiało mi już tak dużo problemów ale w poprzednich grach. Były minimalnie inne warunki na torach, które wspomogły mój wynik kilkoma strike’ami. Nigdy bym się nie spodziewał że zagram tutaj 609 z 3 gier czyli 203 średnią. Dwie te same kule czyli 2x Blue Hammer wykorzystywane prawie na zmianę aby utrzymać powłokę kuli na podobnym poziomie podczas gry także mocno pomagały.
Na Medium grało mi się znów znakomicie. Przed przystąpieniem do tego smarowania postawiłem sobie bardzo wysokie cele czyli zrobienie wyniku ok. 730 z 3 gier. Chciałem w ten sposób spełnić swoje marzenie oraz większy cel na całe zawody czyli znaleźć się w top 100 w kategorii All Event ze średnią 200 pkt. W zasadzie do ostatniej gry czułem, że jest to osiągalne. Jednak ostatnia para torów na jaką trafiliśmy była totalnie nieprzewidywalna. Jeden tor dobrze reagował, ale na końcówce działy się jakieś dziwne rzeczy i kula zostawiała zazwyczaj pina nr. 10. Drugi zaś tor nie miał w ogóle reakcji w tym miejscu co powinien lub w tym miejscu co na innych torach. Zakończyłem boje z wynikiem 640 pkt z 3 gier. Drużyna uplasowała się na 33 miejscu z 36 możliwych.
All Event zakończyłem na 138 miejscu ze średnią 196,25 z 24 gier. Nie jest to zbyt satysfakcjonujący wynik, ale patrząc na pierwszy dzień to uważam, że z zawodów wyszedłem z twarzą. Codziennie grało mi się coraz lepiej. Niestety ogarnianie i poznawanie smarowanie zajmuje mi 5 dni dłużej niż najlepszym zawodnikom. Jednak ja byłem z tym problemem sam, a oni mieli od tego trenerów i coachów. Mam nadzieję, że teraz każdy kto Nas obserwował zobaczył jak WIELKA jest przepaść między Polską a Światem. Turniej odkładam w pamięci z pozytywnymi myślami i wizjami na przyszłość. Będzie co wnukom opowiadać J Teraz pozostaje spakować się i wyruszyć w drogę do Polski, aby móc w spokoju potrenować i przemyśleć pewne aspekty gry.
Patryk Preus Ebonite International Staff of Poland
