Nie daliście szans w Finale rywalom. Było widać, że graliście dużo pewniej niż w eliminacjach. Co dało taką pewność?

Patryk: W moim przypadku sukces przyniosła zmieniona linia gry i podejście na luzie. Może to dziwne, ale w Finale opuścił mnie stres pierwszych gier w turnieju. Muszę przy okazji zaznaczyć, że był to mój debiut w oficjalnych ogólnopolskich zawodach.

Damian: Starałem się powtórzyć to samo, co zagrałem w eliminacjach. Udało się, a przy okazji miałem wrażenie, że sprzyja mi szczęście, bo niektóre striki nie miały prawa spaść, a jednak.. W sumie zagrałem mniej, niż w swojej najlepszej eliminacji, ale spokojnie wystarczyło do wygranej. Jestem bardzo zadowolony.

Mało brakowało, a nie gralibyście razem w Finale. Damian jesteś autorem precedensowej decyzji, po tym jak zrezygnowałeś z najlepszego eliminacyjnego wyniku z Krzysztofem Tomaszewski. Dlaczego?

Damian: W czwartek kibicowałem przez cały dzień kolegom z Kalisza. Nie mogłem wysiedzieć i rwało mnie do grania. Przy okazji chciałem się sprawdzić, jak by mi poszło, bo w piątek byłem już zapisany na eliminacje z Patrykiem. Na treningowe granie zgodził się tylko Krzysiek, bo reszta chłopaków oszczędzała siły na kolejny dzień. Wyszło tak, że zagraliśmy ponad 1700 punktów. Wiedziałem, że możemy dzięki temu być faworytami w Finale, ale nie chciałem złamać swojej obietnicy danej Patrykowi, że w tym turnieju gramy razem. 

Patryk, co czułeś, widząc w czwartek grę Krzysztofa i Damiana. Z tego, co było widać, powoli rozglądałeś się za innym partnerem do grania...

Patryk: Może to tak wyglądało, ale to raczej były żarty. Wiedziałem, że Damian gra z Krzysztofem tylko treningowo i o piątkowe eliminacje nie musiałem się obawiać. 

Damian, zostałeś bezapelacyjnie MVP turnieju. Osiągnąłeś najlepszy indywidualny wynik w eliminacjach i Finale. Pamiętam, że jeszcze pół roku temu Twoje bowlingowe umiejętności stały delikatnie mówiąc, na nieco innym poziomie... 

Skąd taki progres? 

Damian: Po pierwsze trenowałem w tym roku systematycznie 3 razy w tygodniu. Przeważnie w Kaliszu w kręgielni sznurowej i w Pleszewie na Plantach. Muszę też przyznać, że duży wkład w poprawę mojej gry mają Krzysiek Tomaszewski i Grzegorz Gaweł. Od początku praktycznie wszystkiego uczyłem się od „Krisa”. To on podpowiadał mi, jak rotować i rzucać kulę, korygował moje błędy na treningach, był bardzo zaangażowany i często krytyczny wobec mojej gry. Z Krisem na treningach nie ma zmiłuj, ha, ha.. Grzegorz za to jest moim częstym sparingpartnerem. Chciałbym też dodać, że był to mój wyjątkowo udany występ. Nawet zaskoczyłem samego siebie, zwłaszcza wynikami powyżej 240 pkt. Do tej pory mój najlepszy indywidualny wynik jednej gry to 258 pkt. Podczas turnieju w Pleszewie cztery razy zbliżałem się do pobicia tego wyniku, a na pewno pobiłem swoją sumę z czterech gier, która teraz wynosi 907 pkt. 

Ty przyznajesz, że debiutowałeś w oficjalnym ogólnopolskim turnieju i na koniec też możesz powiedzieć, że był to dla Ciebie raczej udany turniej sportowo i organizacyjnie, bo powiedzmy, że na co dzień jesteś menagerem kręgielni.

Patryk: Na pewno muszę przyznać, że dużo mnie nauczył ten turniej. Przekonałem się, że zupełnie inaczej głowa pracuje na lokalnej miejskiej lidze, a inaczej na takim turnieju, jak ten. Po raz pierwszy miałem okazję w gronie z innymi bardziej doświadczonymi zawodnikami podpatrywać różne style gry, które wiele dały mi do myślenia. Natomiast jako gospodarz na pewno cieszę się bardzo, że nasza kameralna kręgielnia sprostała pod względem technicznym wymaganiom, jakie postawił przed nami ten turniej. 

Damian Melka i Patryk Przestański - zwycięzcy PBT #3 Pleszew